Handjes omhoog als je nog nooit op een skipiste hebt gestaan!? *steekt hand in de lucht* Ja hoor, schuldig! Gelukkig kan ik dat van de bucketlist schrappen na het bezoek aan de streek die synoniem staat voor winterpret. De thuisbasis van ’s werelds meest spectaculaire downhill skirace, de Streif, onthult méér dan enkel het beste skioord van Oostenrijk. Van ijskoude Almdudlers tot schaamrood op de wangen. En van nieuwe talenten tot sprookjesachtige avondwandelingen. Wilkommen in Kitzbühel!
Wie vroeger met ‘de CM’ naar de bergen trok herinnert zich ongetwijfeld de kriebels in de onderbuik wanneer de eerste besneeuwde bergtoppen aan de horizon verschenen. Jaren later stel ik met een gerust hart dat dit gevoel niet verdwijnt met het ouder worden. Wanneer we landen in München en een taxidienst ons naar hartje Oostenrijk neemt valt het gesprek tussen de taxichauffeur en mezelf even stil wanneer ik als een kwispelende puppy mijn hoofd door het raam steek. Als een mastodont als de legendarische Hahnenkamm (1.712m) plots voor je opdoemt, voel je de nederigheid tot in je kleine teen. En ondanks het grijze wolkendek weet ik onmiddellijk; wat een prachtige bestemming is Kitzbühel toch.
De Altstadt van Kitzbühel
Wanneer ik even bekomen ben van de imposante reuzen en ik met een nekkramp zit opgezadeld van het staren, richt ik mijn blik terug naar de begane grond. Daar valt m’n mond onmiddellijk terug open van de levendige kleuren die zo eigen zijn aan de historische binnenstad. Ik vergaap me aan de prachtige gevels waarachter een mengelmoes van winkeltjes schuil gaat. Een haute-couture zaak met een roze gevel naast een traditioneel Tirolerwinkeltje met een blauwe gevel? Ja hoor, geen probleem hier. Waar je ook je blik richt, overal worden de zintuigen geprikkeld. Ik waande me zo in het decor van een Wes Anderson film…
Achter een van deze gevels kan je je intellect gaan stimuleren in het Kitzbühel Museum. Voor een zacht prijsje steek je je licht op over de geschiedenis van de stad, het ontstaan en de groei van de skisport en leer je over Kitzbühel’s meest beroemde kunstenaar; Alfons Walde.
Wie de stad –letterlijk- in een ander daglicht wil zien, wacht best tot de zon achter de bergen gekropen is. Wanneer de straatverlichting aan gaat, kan je op fakkeltocht gaan doorheen en buiten het stadscentrum. Afspraak is steeds op vrijdagavond om 19.30 aan de toeristische dienst in het centrum.
Wie het toeristisch bureau bezoekt kan zeker niet naast de charmante lokale Kino kijken. In Oostenrijk dubben ze, net als in een groot deel van Europa, alle films in de landstaal. Ga er vooral eens langs om van de rustieke sfeer van deze bioscoop te genieten. Of ga gewoon een Duitstalige film kijken en je hoeft je niet te storen aan de dubbing van je favoriete films.
‘Haute’ Cuisine
Op deze hoogtemeters zal je niet snel honger lijden. Dat merk ik wanneer de straten quasi continu gevuld zijn met geuren van de verscheidene eetzaken in de binnenstad. In het hotel Tiefenbrunner (€€€) serveren ze een zogenaamde ‘Alpentapas’. Gewone tapas met een andere naam zou je denken? Nee hoor, enkel Oostenrijkse ingrediënten op de plank! Ideaal voor een klein hongertje te stillen om zo in de Tirolersfeer te geraken. Wie daar een biertje (lees: halve liter) bij wenst, betaalt in Kitzbühel rond de € 3,5.
En als ik dan toch een uitgesproken voorkeur moet laten blijken over de Oostenrijkse keuken, kan ik niet anders dan de Käsenspätzle een bank naar voren te schuiven. Gebakken (berg)kaas, geserveerd met ajuin en een frisse salade. Oh zo heerlijk wanneer je je in een rustieke zaak als Adlerhütte Bergrestaurant (€) op 1.700m bevindt en je buiten de sneeuw horizontaal ziet passeren door de wind. Kleine tip, zware fysieke inspanningen zijn niet aan te raden na een maaltijd als deze. Oh ja, vergeet je Almdudler zeker niet te bestellen! Voor een kleine 20 euro kom je buiten met een goed gevulde maag en geleste dorst.
Wow wow in de pow pow!
Neen, dit is niet Snoop Dogg’s laatste single. Pow pow wordt onder wintersporters doorgaans als synoniem gebruikt voor sneeuw. En ‘wow wow’ slaat op, wel… àlles wat met wintersport te maken heeft in Kitzbühel. De laatste jaren kaapt dit skioord met de vingers in de neus de World Ski Award voor ‘Oostenrijks beste skiresort’ weg. In 2015 mocht het zich zelfs ’s Werelds Beste Skiresort noemen. Nou, dan creëer je wel verwachtingen ter grootte van de Hahnenkamm zelf.
In de vallei kan je in verschillende zaken terecht voor ski- of snowboardmateriaal. De geoefende wintersporter brengt uiteraard eigen materiaal mee. Voor rookies zoals mezelf, ben ik blij dat ik met raad en daad bij Intersport word bijgestaan. Wanneer ik skilaarzen aantrek bemerkt een medewerker al meteen: ‘dit is je eerste keer, zeker. Ik zie het.’ Nou, we zijn de pistes nog niet op, of het schaamrood staat me op de wangen.
Prijzen variëren voor het huren van ski’s of een snowboard, maar begin te rekenen vanaf een bedrag van € 20 voor een halve dag en € 26 euro voor een hele. Voor een skipas begin je voor volwassenen best te tellen vanaf € 48.
De meest voor de hand liggende kabelbahn om je naar de 230km pistes te brengen vind je vlak aan Kitzbühel station. De Hahnhenkammbahn is zowel met openbaar vervoer als de wagen gemakkelijk te bereiken. Naast frisse berglucht snuif je ook een stukje geschiedenis op, want op de buitenkant van de bakjes staat telkens de naam van de skiër die zich onsterfelijk heeft gemaakt door de afdaling van de Streif te winnen. Vergelijk het een beetje met een gouden ster op de Hollywood Walk of Fame.
Toen was het voor echt
Wanneer de gondels me droppen op 1.700m en ik een eerste blik werp op de imposante omvang van het resort besef ik pas waar ik écht aan begonnen ben. Het schaamrood is me nog niet van de wangen verdwenen of ik moet aan m’n ski-instructeurs bekennen dat ik nog maar een paar keer op latten heb gestaan. Langlauflatten. Ruim 20 jaar geleden.
Tobias Dankl, de drijvende kracht achter Tiroler Skischule Jochberg Wagstätt neemt de iets meer ervaren skiërs van onze groep -iedereen behalve ik- op sleeptouw. Ik word toevertrouwd aan Alissa, ondanks haar jonge leeftijd een meer dan ervaren instructrice wiens aanwijzingen ik minutieus dien te volgen. Graag zou ik afdalen op ski’s en niet met die snowscooter met dat rode kruis. Zo gezegd, zo gedaan. Blijkbaar zit het schussen me wel in het bloed en voor ik het weet volg ik Alissa op een –gematigde- afdaling. Een gevoel van opluchting en bevrijding maakt meester van me wanneer ik voor het eerst de pow pow doe opspringen door zijwaarts te stoppen. Dit voelt heerlijk! Fuck, het lijstje met kostelijke hobby’s blijft maar groeien…
Tussen de blauwe, rode en zwarte pistes vind je ook tussen de bergtoppen verscheidene horecazaken waar je je verbrande caloriëen terug kan aanvullen. Ik ga –duh– voor een Almdudler en krijg de Oostenrijkse versie van smoutebollen voorgeschoteld, Kaiserschmarrn. Net zoals ons bomma vroeger deed, maken ze die hier met spuitwater, zodat ze extra fluffy worden.
Wanneer de temperatuur ver boven het vriespunt ligt op de pistes, raad ik je aan zoveel mogelijk in de voormiddag te skiën/snowboarden. Door de temperatuur en het intensief gebruik van de slopes wordt de sneeuw papperig en vormen er zich vervelende bobbels op het parcours. Als beginner ondervind je dit aan de levende lijve, wanneer een van die bumps je een halve meter van de grond katapulteert. En tóch niet gevallen, de hele dag niet. NAH!
Iets minder wow wow in de pow pow
Wie van het winterse poeder wil genieten, zij het op een minder adrenaline gerichte manier, kan aan de overkant van de vallei op de Kitzbühler Horn voor € 12 gaan snowshoe hiken. Je weet wel, die overzetboten die je bij poolreizigers aan hun voeten ziet. Het klinkt misschien een beetje duf, maar het is de ideale manier om je bloed te laten stromen zonder tegen 100 km/uur de berg af te stuiven. Hoe dikker het sneeuwpak, hoe intensiever deze activiteit wordt. Voorzie vooral warme sokken, stevige wandelschoenen en een dikke, windvaste jas.
Wanneer ik ’s avonds door de kleurrijke binnenstad flaneer beslist Koning Winter om nog een laatste keer een dun sneeuwtapijt uit te rollen. Ik staar naar enkele fonkelende lichtjes op de Hahnenkamm en voel m’n hart terug in mijn keel kloppen. De adrenaline raast duidelijke nog door het bloed. En op dat moment kan ik alleen maar aan een filmquote van ’s werelds meest beroemde Oostenrijker denken: “I’ll be back”.
Kitzbühel praktisch
De auto ligt het meest voor de hand, maar houd rekening met wisselende weersomstandigheden en je brandstofkosten. Sneeuwkettingen zijn uiteraard geen overbodige luxe.
Ook met de trein geraak je in Kitzbühel. Het treinstation ligt pal in het centrum op –letterlijk- enkele tientallen meters van alle ski shops en de Hahnenkammbahn. Je kunt er voor kiezen om vanuit Brussel te vertrekken uiteraard, maar je zal dan toch verscheidene overstappen moeten nemen. Met de trein vermijdt je in ieder geval filestress. Raadpleeg de site van B-Europe voor ticketprijzen vanuit België. Ook kan je naar een van de grootsteden van Oostenrijk (Salzburg, Innsbruck, Wenen) vliegen om daar de trein te nemen. In dat geval verwijs ik je graag naar de Oostenrijkse spoorwegen.
Het
Extra toeristische info vind je hier.
Wat is jouw favoriet skigebied? Laat het ons weten in de comments!
Deze reis kwam er in samenwerking met Visit Austria.
